ستاره صبح آنلاین- مناظره خانم ابتکار و خانم خزعلی در برنامه شیوه با حواشی همراه بود. بسیاری این دو نفر را نماینده تمام جامعه زنان نمی دانند و نسبت به عدم دعوت از مهمانانی که از مطالبات این قشر حمایت کند انتقاد داشتند. نظر شما در این رابطه چیست؟ مبنا و شالوده فکری دو طرف این مناظره متفاوت است. در یک سو خانم خزعلی را می بینیم که نماینده قدرت حاکم و نماینده اصولگرایان است. نماینده کسانی است که تریبون در دست آن ها است. خانم خزعلی نماینده همان صدا و سیما است که با بودجه های کلان اداره می شود و عملکرد اش قابل قبول نیست. او تفکراتی دارد که در دهه های اخیر به طور روشن در تصمیم گیری ها دیده شده است. تفکرات این طیف در مورد خانواده و زنان با خواسته اکثریت مردم هماهنگ نیست. تفکرات طیف اصولگرا با دخالت در امور شخصی مردم دیده می شود. اما همین طیف احساس می کند در کنج قرار گرفته است و نمی تواند پاسخگوی مطالبات افکار عمومی و مطالبات امروز جامعه جوان باشد. شاید در ظاهر این استیصال را نشان ندهند. ولی نسل جدید در ماه های اخیر نشان داد که خواسته هایی متفاوت از عملکرد صاحبان قدرت دارد. از این رو چنین مناظراتی برای طیفی که در قدرت است چندان مفید نخواهد بود. طیف اصولگرا می خواهد با نشستن در کنار کسانی که دیدگاه بازتری دارند وجود فضای گفت و گو در کشور را نشان بدهند و خود را موجه کنند ولی در عمل تصمیمات آنها نشان دهنده این نکته است که همچنان به دنبال محدود کردن زنان هستند. تا نمایندگان واقعی مردم و نمایندگان اقشار معترض در این فضا ها حضور پیدا نکنند و ایده های طرفین محل نقد و بررسی قرار نگیرد، چنین برنامه هایی تاثیری در تعدیل مطالبات مردم نخواهد داشت و حتی به نوعی شستن عملکرد ها تصور می شود و کارکردی معکوس خواهد داشت.
خانم ابتکار با اشاره به مشارکت حداقلی مردم در انتخابات 1400 و یا با تایید شعار زن، زندگی آزادی نشان داد که جریان اصلاحات به مردم نزدیک تر است. آیا می توان امید به اصلاحات را از جمله نتایج این برنامه ها دانست؟ اصلاح طلب ها از ابتدا مطالبه گر بودند و هستند. و در مقایسه با اصولگرایان گام های زیادی پیش بودند و برای مردم قدم های مهمی برداشته اند. همیشه شعار و عملکرد اصلاح طلبان به مردم نزدیکتر بود. اما ساختار به گونه ای است که وقتی اصلاح طلبان در قدرت قرار می گیرند، نسبت به واقعیت های جامعه و تحقق مطالبات مقاومت می شود. مطالبی که به طور سطحی توسط اصلاح طلبان مورد اشاره قرار می گیرد هرگز نتوانسته نشان دهنده تمام مطالبات جامعه از قدرت باشد. خواسته ها و شعار زن، زندگی آزادی فراتر از این کلمات است. تکلیف اصولگرایان روشن است و می دانند چه چیزی را نمی خواهند همانطور که دیدیم از ابتدا شعار زن، زندگی آزادی را نپذیرفتند. ولی اصلاح طلبی در عین نزدیکی به مردم نمی تواند وارد عمق شعار شود و از سویی به صرف تکرار این شعار با مردم نیز نخواهد توانست جامعه را به خواسته هایشان برساند. مطالبات مردم امروز بالاست و با شعار هایی که در گفتمان اصلاح طلبی به کار می رود راضی نمی شوند. اگر اصلاح طلبان تحرکی داشته باشند و منظم و یکپارچه عمل کنند و بتوانند مواضع خود را شفافتر و رساتر بیان کنند، شکی نداشته باشید که دوباره به جایگاه و محوریتی که داشتند بر می گردند.
شاهد انتقاد از برگزاری کنگره زنان تاثیر گذار در جریان مناظره بودیم. اگر برگزاری این کنگره را با اهداف تبلیغاتی هم سو بدانیم آیا برگزاری همین مناظره هم تبلیغاتی نیست؟ متاسفانه برگزاری چنین مراسم ها و هزینه کرد در این برنامه های تبلیغاتی، تنها منحصر در این دولت نیست و هر دولتی با توجه به اهدافی که داشت کنگره ها، تجمعات و همایش هایی که ضرورتی نداشتند را برگزار کرده اند. نگاه اشتباه است چون فکر می کنیم با هزینه کردن در چنین برنامه هایی در رسیدن به هدف موفق خواهیم بود. این کنگره در بین هزینه کرد های دولت ها، احتمالا در نوع خود بی سابقه است! زنانی که اساسا برای مردم ایران مطرح نیستند و هیچ طرفداری در داخل ندارند به عنوان زنان تاثیر گذار دعوت شده بودند. چه لزومی دارد که زنانی را از گوشه های ناپیدایی در دنیا دعوت کنیم تا الگوی زنان ایران باشند؟! در برنامه های عجولانه اشتباهاتی رخ می دهد و نتیجه عکس می شود. بسیاری از مهمانان دعوت شده به همایش زنان تاثیر گذار از نظر ظاهر یا نوع فعالیت با شعار های اصولگرایان در تضاد بودند. یک دختر بلاگر یا اینفالوئنسر اینستاگرامی چه آورده فرهنگی برای زن و دختر ایرانی دارد که از خارج از کشور برای کنگره زنان تاثیر گذار دعوت می شود؟! کسانی که در اتاق های فکر این برنامه را چیدند نه تنها به مصالح ملی توجه نکرده بودند بلکه مصالح جناحی خود را هم فراموش کرده اند. این برنامه کار درستی نبود و عکس العمل منفی به دنبال نداشت. این نوع برنامه ها در میان مردم به سخره گرفته می شود. جامعه از هزینه و ریخت و پاش ناراضی است. بی تفاوتی مردم و یا دل پری که در برخورد با این برنامه‌ها دارند پاسخ روشنی به دولت است.