شورای امنیت کشور روز گذشته اعلام کرد: " تاکنون بالغ بر ۲۰۰ نفر جان خود را از دست داده اند."

البته چند روز پیش سردار حاجی‌ زاده فرمانده هوافضای سپاه اعلام کرده بود که در ناآرامی ها بیش از ۳۰۰ نفر کشته شده‌ اند. برخی رسانه‌ ها و نهاد ‌های حقوق بشری خارج از کشور نیز مدعی شده بود که در جریان اعتراضات اخیر در ایران،آمار کشته شدگان بیشتر از رقمی است که شورای امنیت کشور و سردار حاجی زاده اعلام کرده اند،همچنین در جریان نا آرامی ها صدها نفر بازداشت شده اند.

رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس دهم مجلس با ارائه آماری از خسارات جانی و مالی حوادث آبان ۹۸، تعداد کشته های آنها حوادث را ۲۳۰ نفر اعلام کرده بود. مجتبی ذوالنور پزشکی قانونی را مرجع آمار اعلام شده معرفی کرده بود.

خوشبختانه آمار کشته شدگان اعتراضات اخیر در مقایسه با آمار کشته شدگان اعتراضات آبان ۹۸ رقم کمتری را نشان می دهد که به فرض دقیق بودن این آمار ها تعداد پایین کشته ‌شدگان ناآرامی‌ها در بیش از 70 روز در مقایسه با اعتراضات سه روزه آبان ۹۸ ناشی از کاهش استفاده از قوه قهریه دانست که متفاوت از آنچه در آبان 98 رخ داد بوده است. شدت برخورد در اعتراضات آبان98 بیشتر از برخوردهای اخیر بوده است. با این دو اتفاق برگزاری اجتماعات اعتراضی مسالمت آمیز و خالی از خشونت در راستای احقاق اصل ۲۷ قانون اساسی یک ضرورت است.

اصل 27 قانون اساسی، حق تشکیل تجمعات آزاد را برای شهروندان به رسمیت شناخته است. طبق این اصل تجمع بدون حمل سلاح در صورتی ‌که مخل مبانی اسلام نباشد،آزاد است.

اگر این اصل در کشور اجرا می ‌شد،اکنون شاهد خشونت و مرگ بیش از 200 نفر نبودیم. نبود گفت و گو بین دولت و مردم یکی از مشکلات جامعه است. اقداماتی که حاکمیت در قبال سندیکاهای کارگری، احزاب و گروه ها و تشکل ها انجام داده، این مجموعه ها را منفعل کرده است. درحالیکه اگر احزاب فعال بودند و گروه ها و تشکل های مدنی مستقل از حاکمیت وجود داشت، طبق وظیفه ذاتی شان طرف گفت و گوی دولت مشخص بود و خواسته های جامعه از این مسیر به حاکمیت می رسید. باید توجه داشت که گفت ‌وگو ماهیتا امری است که در طول زمان شکل می گیرد و باید بستر گفت و گو مهیا شود و نهادهای واسط نیز شکل بگیرند و اعتماد ایجاد شود.مهمتر اینکه ذات گفتگو و برگزاری تجمعات قانونی به آرامش جامعه کمک می کند.